Suplementacja witamin w zależności od wieku

Ludzkie ciało potrzebuje określonych witamin i minerałów do prawidłowego funkcjonowania. Warto jednak wiedzieć, że zapotrzebowanie na określone składniki odżywcze nie jest takie samo przez całe życie. Na różnych etapach życia nasze organizmy potrzebują różnych elementów. Warto o tym pamiętać, chcąc zadbać o zdrową dietę, a także planując ewentualną suplementację.

Hydroterapia. Woda zdrowia doda, czyli jedziemy do wód!

woda zdrowia doda hydroterapia


Co najchętniej robimy po powrocie z pracy, z wycieczki w upalny dzień? Wskakujemy pod chłodny prysznic. Można zmyć nie tylko kurz, ale zmęczenie i emocje. Wraca energia. Bo woda ma także właściwości lecznicze.


Wodolecznictwo jest uznawane za najstarszą formę fizjoterapii - i pewnie tak jest, skoro sam Hipokrates, okrzyknięty ojcem medycyny, o niej wspominał. W swoim dziele pt. "O klimatach, wodach i miejscach" pisał jakie zabiegi związane z wodą działają na różne dolegliwości. Mało tego - ta wiedza wykorzystywana jest współcześnie. Ale i wcześniej - np.w starożytnym Egipcie czy na Dalekim Wschodzie też uznawano wodę za formę terapii. A o łaźniach rzymskich wszyscy uczyli się już w szkole podstawowej!

To, co dziś nazywamy wyjazdem do sanatorium - kiedyś nazywano wyjazdem do wód, bo terapia wodą odgrywała tam kluczową rolę. Rozkwit takich kąpielisk w Europie przypada na XVIII - XIX wiek. Jeżdżono tam nie tylko dla zdrowia, ale i życia towarzyskiego. Wspólne baseny dla kobiet i mężczyzn - a przy tym luksusowy poczęstunek, muzyka, odpowiednie stroje - zachęcały do przebywania w wodzie. Szukano żon, mężów, przygód. Kwitło życie towarzyskie, artystyczne i - jak dziś powiedzielibyśmy - biznesowe.

Nie można - mówiąc o wodolecznictwie - pominąć nazwisk kilku ludzi, którzy przyczynili się do rozwoju współczesnej hydroterapii:

JOHN FLOYER (1649 - 1734), który w XVIII w. pisał o wpływie zimnych i ciepłych kąpieli na leczenie chorób. Warto też wspomnieć, że napisał pierwszą książkę o medycznych aspektach starości, można więc powiedzieć, że był "ojcem geriatrii" ¹

JOHANN SIEGMUND HAHN (1696 - 1773), autor książki: "O cudownej sile leczniczej zimnej wody stosowanej zewnętrznie i wewnętrznie na podstawie własnego doświadczenia".

VINCENZ PRIESSNITZ (1799 - 1851) - opracował wiele metod wodoleczniczych, leczył wyłącznie za pomocą wody. Zainteresował się tą metodą, gdy sam sobie wyleczył złamane żebra stosując opatrunek nasączony zimną wodą. Do dzisiaj istnieje założony przez niego zakład wodoleczniczy w Lázně Jeseník w Czechach. Wspominamy go codziennie - gdyż to od jego nazwiska wywodzi się słowo "prysznic".

SEBASTIAN KNEIPP (1821 - 1897) bawarski proboszcz. Leczeniem wodą (a także ziołami) zainteresował się, podobnie jak Prissnitz, gdy sam wyleczył się z gruźlicy poprzez zimne kąpiele w Dunaju.

JAN ŻNINIEWICZ (1872 - 1952) twórca własnej metody hydroterapii polegającej na polewaniu strumieniem wody o malejącej temperaturze konkretnego obszaru ciała. Kuracja składała się z kilku serii takich polewań.

WILHELM WINTERNITZ (1835 - 1917) - twórca współczesnego wodolecznictwa. Kierował pierwszą na świecie katerą wodolecznictwa na uniwersytecie w Wiedniu.

Hydroterapia to dział lecznictwa fizykalnego, który wykorzystuje oddziaływanie różnych bodźców przenoszonych przez wodę  (w postaci ciekłej, stałej i gazowej) na organizm.


Jakie to bodźce?

Przede wszystkim:

  • temperatura wody
  • ciśnienie hydrostatyczne (działające na człowieka zanurzonego w wodzie)
  • ciśnienie hydrodynamiczne (strumienia wody)


Właściwości wody pozwalają na odpowiednie dawkowanie bodźców - w zależności od potrzeb, choroby, stanu pacjenta, efektu, który chcemy osiągnąć.


BODZIEC
to każdy stan środowiska zewnętrznego lub wewnętrznego, który może wpłynąć na przebieg procesów życiowych w poszczególnych komórkach, narządach lub w całym organizmie.


TEMPERATURA WODY


W wodzie ciało szybciej się ogrzewa i szybciej traci ciepło niż w powietrzu. Człowiek prędko osiąga temperaturę wody. Przewodnictwo cieplne wody sprawia, że temperaturę odczuwamy inaczej niż w powietrzu.
Czynnik cieplny jest ważnym elementem hydroterapii, gdyż w zależności od temperatury wody występują różne reakcje w organizmie: zmienia się biodynamika tkanek, metabolizm, krążenie, napięcie AUN i inne.
Układ krążenia:  następuje zwężenie lub rozszerzenie naczyń krwionośnych, a co za tym idzie - zmienia się ilość przepływającej krwi.


PRAWO DASTRE-MONATA
Naczynia krwionośne narządów wewnętrznych zachowują się przeciwnie do naczyń krwionośnych skóry, co oznacza, że w przypadku rozszerzenia naczyń krwionośnych skóry, naczynia głębiej położonych narządów ulegają zwężeniu. temu prawu nie podlegają naczynia nerek, śledziony, głowy, serca - zachowują się jak skóra.


Wpływ temperatury na organizm zależy od:

  • różnicy pomiędzy temperaturą wody i organizmu
  • możliwości termoregulacyjnych organizmu
  • czasu działania bodźca termicznego
  • zmian jego natężenia w czasie
  • powierzchni, na którą działa
  • właściwości fizycznych środowiska, które wchodzi w bezpośredni kontakt ze skórą

Wiadomo, że zbyt zimne lub zbyt ciepłe temperatury mogą prowadzić do uszkodzenia tkanek. Dlatego też opracowano zakres temperatury wody oddziałującej na człowieka:

8-20 ºC - woda zimna
I faza: obniżenie temperatury powierzchniowej, zwężenie naczyń
krwionośnych i limfatycznych, podwyższenie ciśnienia tętniczego i żylnego. Objawia się to bladością skóry
II faza działanie przeciwne. Występuje odczyn naczyniowy, objawiający się zaróżowieniem skóry,.

21 - 27º C - woda chłodna
działanie podobne jak wyżej lecz o mniejszym natężeniu

28-33º C - woda letnia
działa odprężająco, rozluźnia, przeciwbólowo, nasennie

34 - 37º C - woda ciepła
rozszerza naczynia, obniża ciśnienie, działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo

38 - 42º C - woda gorąca
działa podobnie jak wyżej, lecz silniej




źródło: T. Mika "Fizykoterapia"

Należy pamiętać, że kobiety, dzieci oraz osoby starsze są bardziej wrażliwe na bodźce termiczne. Istotna też jest objętość ciała. Tęgie osoby gorzej znoszą zabiegi z użyciem wysokich temperatur, ponieważ oddawanie ciepła do otoczenia jest u nich utrudnione (ze względu na większą podściółkę tłuszczową.) Natomiast osoby bardzo szczupłe gorzej znoszą zabiegi zimne.

 

CIŚNIENIE HYDROSTATYCZNE WODY


Występuje w kąpielach i zwiększa się wraz z głębokością zanurzenia ciała. Siła wyporu (przypomnijmy sobie prawo Archimedesa) jest czynnikiem odciążającym dla ciała w wodzie. Działa jedynie przy wykonywaniu ruchów powolnych, gdyż przy szybkich staje się czynnikiem obciążającym. Dlatego takie skuteczne jest wykorzystywanie hydroterapii w zakresie usprawniania narządów ruchu. Umożliwia bowiem wykonywanie ćwiczeń nawet przy osłabionych mięśniach. Wpływa też na jakość ćwiczeń oddechowych.

Zabiegi stosowane w hydroterapii z wykorzystaniem ciśnienia hydrostatycznego wody to różnego rodzaju kąpiele.

KĄPIEL
Zabieg, w którym ciało (całe lub jego część) jest zanurzone w wodzie o określonej temperaturze przez określony czas.

Ciśnienie hydrostatyczne wzrasta wraz z głębokością i gęstością wody. Może stanowić duże obciążenie dla serca (zwłaszcza gdy ciało znajduje się w pozycji pionowej).

 

CIŚNIENIE HYDRODYNAMICZNE WODY


Występuje w przypadku ruchu wody, czyli przy natryskach, w kąpieli wirowej, natryskach podwodnych. Występuje tu czynnik mechaniczny, jakim jest strumień wody, który wywołuje reakcje w zależności od siły bodźca.

NATRYSK
Zabieg, podczas którego ciało poddawane jest uderzeniom strumienia wody (jednego lub wielu).


Wszystkich zabiegów wodoleczniczych jest ponad 120. Mają one ogromny wpływa na zdrowie człowieka. Główny cel - to hartowanie i wzmacnianie naturalnych mechanizmów obronnych.

Hydroterapia ma zastosowanie:

  • w leczeniu chorób układu krążenia
  • układu mięśniowo-szkieletowego (w chorobach podostrych i przewlekłych narządów ruchu)
  • chorobach układu nerwowego o podłożu autonomicznym
  • chorobach układów: pokarmowego, oddechowego, rozrodczego
  • chorobach przemiany materii

Przeciwwskazaniem do hydroterapii są choroby wyniszczające organizm, psychozy.


To co, wskakujemy pod prysznic czy do wanny?


¹ http://freepages.genealogy.rootsweb.ancestry.com/~floyer/sirjohnfloyer.htm

Bibliografia:
Straburzyńska-Lupa A. , Straburzyński G. "Fizjoterapia z elementami klinicznymi"
Mika T. "Fizykoterapia" 
red, Nowotny J. "Podstawy fizjoterapii"