1. spożywanie posiłków
2. przemieszczanie się
3. utrzymanie higieny osobistej
4. korzystanie z toalety
5. mycie, kąpiel całego ciała
6. poruszanie się po powierzchniach płaskich
7. wchodzenie i schodzenie po schodach
8. ubieranie i rozbieranie się
9. kontrolowanie stolca
10. kontrolowanie moczu

Czynności te zdrowi ludzie wykonują samodzielnie, ale chorzy mogą przy nich potrzebować pomocy.

Dzięki punktacji określa się samodzielność oraz stopień zapotrzebowania na opiekę, czyli jakie potrzeby i w jakim stopniu muszą być zaspokajane przez opiekuna.

Przy każdej czynności wpisywana jest punktacja, która następnie jest sumowana.
Jeśli chory osiągnie od 80 do 100 punktów - potrzebuje niewielkiej pomocy i może funkcjonować samodzielnie.
Do 20 punktów - osoba jest całkowicie niesamodzielna.

 Skala Barthel  opracowana została w celu interpretacji wyników leczenia osób po udarze, jednak z czasem znalazła zastosowanie w innych schorzeniach. Używana jest jednak głównie w celu kwalifikacji pacjenta do opieki długoterminowej - stacjonarnej i domowej. Do tego rodzaju opieki zaliczany jest pacjent, który w skali Barthel osiągnął 40 lub mniej punktów. Skala ta budzi pewne kontrowersje, doczekała się nawet interpelacji do ministra zdrowia oraz odpowiedzi na tę interpelację.
Skala ta ma też znaczenie, jeśli chodzi o wysokość finansowego wsparcia od państwa.