Liczba osób chorujących na cukrzycę rośnie w zastraszającym tempie na całym świecie. Polski również nie omija ten problem. Związane jest to głównie ze stylem życia: niewłaściwą dietą, brakiem ruchu, ale też ma związek ze starzeniem się społeczeństw (z wiekiem rośnie ryzyko zachorowań na cukrzycę typu II). Nie darmo cukrzyca jest uznawana za jedną z chorób cywilizacyjnych. Najbardziej narażone na zachorowanie na cukrzycę są osoby z nadwagą, z nadciśnieniem, te, u których cukrzyca wystąpiła w rodzinie, a także po udarze, zawale, przebytej cukrzycy ciążowej.
Cukrzyca jest chorobą niebezpieczną, niesie ze sobą wiele powikłań, ale często jest zbyt późno rozpoznawana. Jakie objawy mogą świadczyć, że choroba ta występuje? (większość objawów dotyczy zarówno cukrzycy typu I, jak i typu II).
Nadmierne pragnienie
oraz, co się z tym wiąże, bardzo częste oddawanie moczu. Do tego stopnia, że może uniemożliwiać normalne funkcjonowanie.
Nadmierny apetyt
a przy tym utrata wagi. To, że jemy i chudniemy nie powinno być powodem zadowolenia, a wręcz przeciwnie, powinno nas zaniepokoić.
Ciągła senność i brak energii
nawet wówczas, gdy dobrze przesypiamy noce. Człowiek może być apatyczny i osłabiony.
Zaburzenia widzenia
np. podwójne widzenie bądź niewyraźny obraz.
Inne symptomy
problemy z czuciem, przesuszenie skóry, częste zapalenia pęcherza moczowego, problemy z erekcją, gorsze gojenie się ran, wzmożone wypadanie włosów.
Gdy te objawy występują wszystkie razem, przez dłuższy czas i nie ustępują - warto zbadać poziom cukru we krwi, aby w razie zdiagnozowania cukrzycy jak najszybciej podjąć odpowiednie leczenie.
Do cukrzycy jeszcze wrócę, bo często opiekun medyczny spotyka się w pracy z osobami dotkniętymi tą chorobą. Warto więc wiedzieć, co to jest cukrzyca, jakie są rodzaje, jakie mogą wystąpić powikłania i jak postępować z pacjentem chorującym na cukrzycę.