Osobowość unikająca – co warto o niej wiedzieć?

Zaburzenie osobowości unikającej to stan zdrowia psychicznego charakteryzujący się wszechobecnym wzorcem zahamowań społecznych i nadwrażliwością na negatywną ocenę. Osoby z tym zaburzeniem często doświadczają intensywnego lęku przed odrzuceniem, krytyką lub dezaprobatą, co prowadzi do znacznego upośledzenia w obszarach funkcjonowania społecznego, zawodowego i innych. Co warto wiedzieć o zaburzeniu osobowości unikającej?
0

Ocena wzrostu - pomiar długości ciała



Cel:

  • ustalenie długości ciała na potrzeby obliczania:
    • powierzchni ciała,
    • dawkowania leków,
    • objętości oddechowej,
    • ocena prawidłowego rozwoju ogólnego.

Przygotowanie pacjenta: 

  • poinformowanie chorego o przebiegu i celu badania,
  • pacjent pozostaje boso lub w skarpetkach (pończochy).

Przygotowanie zestawu: 

Przybory i sprzęt: 

  • wzrostomierz lub taśma miernicza
  • papier

Sposób wykonania:

  1. Pacjent staje na wzrostomierzu lub podłodze (na papierze) boso bądź w pończochach (skarpetkach).
  2. Polecam pacjentowi wyprostować się i przyciągnąć brodę lekko do szyi, złączyć pięty, całym ciałem przylgnąć do wzrostomierza.
  3. Ustawiam miarę wzrostomierza tak, aby dotykała lekko wierzchołka głowy.
  4. Polecam pacjentowi zejść ze wzrostomierza, odczytuję na podziałce wysokość pacjenta.
  5. Odnotowuję wynik w dokumentacji pacjenta.

Obowiązujące zasady: 

  • poinformowanie pacjenta o przebiegu i celu postępowania,
  • wykonanie pomiaru przy przyjęciu pacjenta,
  • wskazane, by dokonywać pomiaru rano (w ciągu dnia człowiek staje się niższy o ok. 1 cm),
  • zadbanie o to, aby w czasie badania pacjent przyjął odpowiednią pozycję.
  • udokumentowanie wyniku pomiaru.