Tradycja święcenia bukietów z ziół w święto Matki Boskiej Zielnej

Bukiecik z kłosów zbóż, ziół, kwiatów, owoców przynoszony do kościoła w celu poświęcenia dnia 15 sierpnia. Jaką historię ma ten zwyczaj? I dlaczego święto Wniebowzięcia Matki Boskiej znamy jako święto Matki Boskiej Zielnej? W sierpniu każdy kwiat woła – zanieś mnie do kościoła Święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny obchodzone jest od 1950 r. kiedy to papież Pius XII ogłosił dogmat  wiary katolickiej, który mówi że Matka Jezusa Chrystusa, Maryja wraz z ciałem została wzięta do nieba. Jednak kult wniebowzięcia Maryi datuje się już na V wiek n.e. Święto to nazywane jest także świętem Matki Boskiej Zielnej. Najprawdopodobniej wzięło się to z legendy głoszącej, że po otwarciu grobu Maryi nie było w nim jej ciała, a jedynie kwiaty. Już od X wieku istnieje zwyczaj  święcenia ziół, owoców, zbóż i innych roślin, których o tej porze roku jest największa obfitość. Ludzie czuli sytość, wiedzieli, że dzięki plonom przetrwają kolejny rok, chcieli wyrazić swoją wdzięczność i radość. Do dzisiaj
0

Układanie pacjenta w pozycji wysokiej i półwysokiej - algorytm


Cel:
  • umożliwienie samodzielnego spożycia posiłku i utrzymania
  • kontaktu z otoczeniem,
  • umożliwienie wykonywania ćwiczeń oddechowych,
  • zmniejszenie duszności,
  • poprawienie samopoczucia,
  • zapobieganie zapaleniu płuc.



Przygotowanie pacjenta: 

  • poinformowanie chorego o celu i sposobie zmiany pozycji,
  • uzyskanie zgody chorego na wykonanie powyższej czynności.

Przygotowanie zestawu: 

  • 2 poduszki podłużne lub zwinięte w rulon koce,
  • kółka pod łokcie i pięty wykonane z waty i bandaża lub specjalnego granulatu,
  • kółko pod pośladki – gumowe nadmuchiwane, obleczone w płócienną poszewkę lub gotowa okrągła poduszka wypełniona granulatem,
  • wałek pod uda z tasiemkami do umocowania (przywiązania) przy ramie łóżka,
  • poduszka jasiek,
  • podpórka pod stopy, np. twarda gąbka w kształcie sześcianu owinięta podkładem lub poszewką,
  • drabinka sznurkowa lub lejce wykonane z bandaża.

Sposób wykonania: 

  1. Zapoznaj się ze stanem pacjenta.
  2. Poproś o pomoc kogoś z personelu jeśli chory ma trudności z poruszaniem się w łóżku np. z uniesieniem pośladków.
  3. Przygotuj niezbędne przybory.
  4. Przynieś przygotowany sprzęt do łóżka pacjenta.
  5. Obluźnij koc.
  6. Unieś wezgłowie łóżka do pozycji siedzącej/półsiedzącej.
  7. Pomóż pacjentowi unieść pośladki podłóż pod nie kółko gumowe osłonięte poszewką.
  8. Ułóż i umocnij pod udami wałek – będzie zapobiegał zsuwaniu się pacjenta (nie należy podkładać wałka pod kolana, gdyż powoduje to ucisk naczyń krwionośnych).
  9. Przy dolnej ramie łóżka pod stopy włóż np. przygotowaną gąbkę w kształcie sześcianu owiniętą w poszewkę.
  10. Pod pięty podłóż kółka wykonane z waty i bandaża lub inne specjalnego tego celu podpórki.
  11. Pod przedramiona podłóż długie poduszki.
  12. Pod łokcie podłóż, tak jak pod pięty, specjalne podpórki.
  13. Przykryj pacjenta kocem.
  14. Pod głowę podłóż jasiek.
  15. Upewnij się czy pacjentowi jest wygodnie.
  16. Do dolnej ramy łóżka przypnij drabinkę aby pacjent mógł samodzielnie siadać.
  17. Po 2 godzinach zmień pozycje pacjentowi, zabierz udogodnienia w odwrotnej kolejności niż były montowane przy układaniu pacjenta w pozycji wysokiej.
  18. Uporządkuj przybory.
  19. Po zmianie pozycji można chorego oklepać, natrzeć miejsca najbardziej narażone na ucisk.

Obowiązujące zasady:

  • zapoznanie się ze stanem chorego,
  • jeżeli pacjent ma trudności z samodzielnym poruszaniem się w łóżku – zapewnienie sobie pomocy dodatkowej osoby,
  • przed przystąpieniem do ułożenia pacjenta skompletowanie wszystkich niezbędnych przyborów,
  • przy układaniu pacjenta zwracanie uwagi na jego wygodę i bezpieczeństwo,
  • zwrócenie uwagi na odciążenie miejsc najbardziej narażonych na ucisk,
  • pozostawienie pacjenta w wybranym ułożeniu najwyżej 2 godz.