Osobowość unikająca – co warto o niej wiedzieć?

Zaburzenie osobowości unikającej to stan zdrowia psychicznego charakteryzujący się wszechobecnym wzorcem zahamowań społecznych i nadwrażliwością na negatywną ocenę. Osoby z tym zaburzeniem często doświadczają intensywnego lęku przed odrzuceniem, krytyką lub dezaprobatą, co prowadzi do znacznego upośledzenia w obszarach funkcjonowania społecznego, zawodowego i innych. Co warto wiedzieć o zaburzeniu osobowości unikającej?

Pojęcia zdrowia, choroby, leczenia

zdrowie-choroba-leczenie

Zdrowie - jest to stan równowagi:
  • biologicznej - fizycznej - występuje prawidłowe funkcjonowanie komórek, tkanek, narządów i układów w organizmie
  • psychicznej – umiejętność prawidłowego reagowania na określone reakcje zachodzące w środowisku. Podłożem wielu chorób jest stres
  • społecznej – wiąże się z pełnieniem określonych ról społecznych, które wpływają na nasz komfort psychiczny


Choroba jest brakiem tej równowagi.
Na organizm destrukcyjnie wpływają niekorzystne czynniki:
zewnętrzne:
  • temperatura otoczenia
  • czynniki chemiczne (smog, spaliny)
  • biologiczne (brak higieny)

wewnętrzne:
  • nadmierne lub zbyt małe wydzielanie niektórych enzymów (insulina)
  • geny

 Podział chorób:


I. Choroby psychiczne i somatyczne
  1. Choroba psychiczna – na pierwszy plan wysuwają się zmiany w zachowaniu człowieka - nieadekwatne do sytuacji.
  2. Choroba somatyczna – na pierwszy plan wysuwają się zmiany w ustroju człowieka jako jednostki biologicznej.

II. Choroby czynnościowe i organiczne
  1.  Choroby czynnościowe – o przewadze zaburzeń czynności z nieznacznymi lub odwracalnymi zmianami morfologicznymi (np. nerwice).
  2.  Choroby organiczne – w których rozwijają się trwałe lub przejściowe zmiany anatomiczne (choroby nowotworowe)

III. Choroby zakaźne i niezakaźne
  1. Choroby zakaźne – wywołane przez czynniki biologiczne (drobnoustroje, wirusy, pasożyty). Często uwarunkowane są przeniesieniem żywego drobnoustroju z jednego osobnika na drugiego.
  2.  Choroby niezakaźne – wszystkie inne choroby wywołane przez inne czynniki

IV. Choroby dziedziczne
  •  Stany patologiczne przekazywane potomstwu genetycznie przez rodziców.

V. Choroby wrodzone
  • zmiany chorobowe, które płód nabywa w trakcie ciąży

VI. Choroby nabyte
  •  schorzenia, które ujawniają się w określonych fazach życia człowieka i są spowodowane różnorodnymi czynnikami zewnętrznymi (np. pylica)

Objawy choroby:


 1. subiektywne (podmiotowe), odczuwane przez samego chorego np.:
  • ból
  • brak łaknienia
2. obiektywne (przedmiotowe), które zauważalne, można je zbadać:
  • ciepłota ciała
  • zmiana kolorytu powłok skórnych



Przebieg choroby:

1. Choroby przewlekłe (długotrwałe), których nie można wyleczyć
  • choroby reumatyczne
  • gościec przewlekle postępujący
  • obturacyjna przewlekła choroba płuc
  • cukrzyca
  • przewlekłe wrzodziejące zapalenie jelita grubego
2. Choroby ostre - w których objawy występują nagle, a potem następuje okres wyleczenia
  • ostre zapalenie wyrostka robaczkowego
  • grypa
  • zapalenie płuc
3. Choroby podostre – przebiegają łagodniej od ostrych
  • zapalenie oskrzeli
  • infekcja kataralna


 Drogi szerzenia się choroby:

1. Przez krew i chłonkę
2. Przez ciągłość -przenoszenie choroby z jednej okolicy na sąsiednią
3. Naturalnymi kanałami ustroju
4. Za pośrednictwem układu nerwowego (tężec)
 

Zejście choroby, czyli jej zakończenie, zależy od:


1. Siły i czasu działania czynnika chorobotwórczego
    • gdy czas działania czynnika chorobotwórczego jest krótkotrwały i nie zadziała (np. bardzo krótki kontakt z osobą chorą)
    • gdy ten czas jest dłuższy – możemy się zarazić
2. Sił obronnych organizmu - zależą np. od miejsca, w którym żyjemy, ludźi, z którymi się kontaktujemy - nie można żyć w izolacji od wszelkich wirusów

3. Od ogólnych warunków w jakich przebywa ustrój w czasie choroby -w odpowiednich warunkach choroba minie szybciej


 Wyzdrowienie 


jest to ponowne osiągnięcie równowagi ustroju ze środowiskiem zewnętrznym.

W zależności od tego, w jaki sposób chory ustrój odzyskał sprawność fizjologiczną wyróżniamy:

  1. Wyzdrowienie całkowite – zostaje przywrócona całkowita równowaga organizmu
  2. Wyzdrowienie częściowe – dochodzi do równowagi częściowej, pomimo nieodwracalnych zmian anatomicznych poszczególnych narządów (amputacja).
  3. Wyzdrowienie niepełne – gdy występują nieodwracalne zmiany anatomiczne, związane z czynnościami ustroju (usunięcie części jelita = zmiana procesu trawienia i defekacji).

Rodzaje leczenia:


1. Przyczynowe
  • stosowanie środków i sposobów mających zniszczyć i usunąć przyczyny choroby

2. Bodźcowe
  • leczeniem bodźcowym wzmacniamy m.in. odporność organizmu (szczepienia ochronne)

3. Objawowe (symptomatyczne)
  • polega na usunięciu lub zmniejszeniu poszczególnych objawów chorobowych:
    • podwyższonej temperatury ciała
    • likwidacja bólu
    • obniżenie podwyższonego ciśnienia tętniczego krwi

 4. Chirurgiczne (operacyjne)
  • ma na celu nieodwracalne usunięcie zlokalizowanego źródła choroby np. narządu

5. Wzmacniające (oszczędzające)
  • polega na likwidowaniu dużych strat, które nastąpiły w organizmie (przy anoreksji, w chorobach nowotworowych)