Analiza pierwiastkowa włosa - co warto wiedzieć?

Badanie pierwiastkowe włosa jest reklamowane jako niezawodna metoda identyfikacji różnych chorób, niedoborów, nadmiarów pierwiastków oraz zatrucia metalami ciężkimi lub ksenobiotykami. Twierdzi się, że po przeprowadzeniu takiej analizy możliwe jest dostosowanie odpowiednich suplementów i innych często alternatywnych metod leczenia, które prowadzą do uzdrowienia pacjenta. Warto zatem bliżej przyjrzeć się temu zagadnieniu oraz związanych z nim kontrowersjom.
0

Karmienie

karmienie-chorego


W miarę możliwości pacjent powinien jeść sam, ale są sytuacje, kiedy trzeba mu w tym pomóc.

Wskazaniem do karmienia jest: 
  • Osłabienie i brak sprawności ruchowej (osoby starsze, niepełnosprawne, przewlekle chore), drżenie rąk i ciała stanowiące trudność w samodzielnym przyjmowaniu posiłków, 
  • Niedożywienie spowodowane zaburzeniami łaknienia i połykania, 
  • Odmowa samodzielnego przyjmowania posiłków (chorzy  z zaburzeniami psychicznymi).

Opiekun medyczny pamięta o:

  • poinformowaniu chorego jaki posiłek będzie podawany,
  • przygotowaniu wygodnego i estetycznie wyposażonego miejsca (pokój dzienny, w łóżku stolik, taca),
  • wyniesieniu basenów, kaczek, misek nerkowatych,
  • przewietrzeniu sali,
  • higienicznym umyciu rąk - swoich i pacjenta lub zachęcenie go do tej czynności
  • zaproponowaniu przed posiłkiem toalety lub płukanie jamy ustnej - wpływa na poprawę łaknienia,
  • ułożeniu w pozycji półwysokiej lub siedzącej z podparciem całego tułowia,
  • zabezpieczenie przed ubrudzeniem bielizny osobistej lub pościelowej,
  • przygotowaniu przyborów (sztućców i naczyń - czystych!)
  • sprawdzeniu temperatury posiłku,
  • pomocy w zakresie rozdrabniania posiłku, pokrojenie i posmarowanie chleba,
  • nalaniu ciepłego napoju,
  • podawaniu powoli i na przemian małych porcji pokarmu i płynu,
  • obserwowaniu pacjenta: oznak zmęczenia, zmian zachowania, ilości przyjętego pokarmu
  • robieniu przerw w trakcie karmienia,
  • pozostawieniu pacjenta na czas około 0,5 godz. w pozycji półwysokiej, a następnie ułożeniu go w dogodnej pozycji,
  • zanotowaniu ilości przyjętego posiłku i płynów,

Żywienie enteralne:

Osobom, które nie mogą być żywione doustnie, wprowadza się pokarm płynny bezpośrednio do żołądka lub jelita cienkiego. Służy do tego zgłębnik (sonda) założony przez nos do żołądka lub jelita.
Tę metodę stosować można przez krótki okres  - do kilku tygodni. Gdy pacjent wymaga dłuższego czasu żywienia dożołądkowego lub dojelitowego, pokarm wprowadza się przez otwór w powłokach jamy brzusznej, prowadzący do żołądka lub jelita, tzw. przetoka odżywcza (PEG).