Gdy serce bije zbyt szybko - kołatanie serca

Każdy z nas doświadczył chociaż raz w życiu szybszego bicia serca. Czasami jest to reakcja na stresującą sytuację, intensywny wysiłek fizyczny lub nawet zbyt duża ilość kofeiny. Jednak, gdy kołatanie serca staje się częste, długotrwałe lub towarzyszy mu inne niepokojące objawy, może to wymagać uwagi specjalisty - kardiologa.

Zaspokojenie potrzeby oddychania u osoby niesamodzielnej

zaspkojenie-potrzeby-oddychania
Jedną z najważniejszych czynności organizmu jest oddychanie. Polega na zaopatrzeniu komórek w tlen oraz wydalaniu dwutlenku węgla na zewnątrz.


Na proces oddychania maja wpływ:

  • drożne drogi oddechowe
  • sprawna wymiana gazowa (odpowiednia ilość pobieranego tlenu i odpowiednia ilość wydalanego CO2),
  • odpowiednia ilość tlenu w powietrzu atmosferycznym,
  • odpowiednia ilość hemoglobiny,
  • ujemne ciśnienie w jamie opłucnej (żeby płuca mogły się rozprężać),
  • dobrze funkcjonujące mięśnie oddechowe: międzyżebrowe i przepona,
  • sprawnie działający ośrodek oddechowy, znajdujący się w rdzeniu przedłużonym.


Przeszkody, które powodują niedrożność to:

    • wydzieliny
    • narośla
    • torbiele
    • polipy
    • guzy nowotworowe
    • zwężenia
 

W przypadku upośledzonej wymiany gazowej stosuje się ćwiczenia wspomagające oddychanie:

Cel ćwiczeń wspomagających oddychanie:

 

  • utrzymanie fizjologicznej wentylacji płuc,
  • wzmocnienie siły wydechu,
  • wzmocnienie siły wdechu,
  • ewakuacja wydzieliny,
  • zwiększenie ruchomości klatki piersiowej,
  • zwiększenie wydolności układu oddechowego,
  • wzmocnienie mięśni oddechowych.

Charakter ćwiczeń wspomagających oddychanie:

  1. zapobiegawczy (po zabiegach operacyjnych, udarach)
  2. leczniczy  (przy chorobach płuc)
  3. relaksacyjny - zawsze, jako wprowadzenie  do wszystkich ćwiczeń

1 grupa - ćwiczenia oddechowe


  • Dmuchanie przez wężyk do butelki z wodą
  • Dmuchanie do pustego worka
  • Dmuchanie świecy, piórka
  • Spiroflon (wzmocnienie siły wydechu)
  • Magic ball (wzmocnienie siły wydechu)
  • Triflo (wzmocnienia siły wdechu)

2 grupa - ćwiczenia mające na celu odkrztuszenie wydzieliny z dróg oddechowych

 

  • mówienie litery R na wydechu
  • oklepywanie pleców
  • wstrząsanie klatki piersiowej


3 grupa - ćwiczenia mające na celu ewakuację wydzieliny z dróg oddechowych


Właściwa pozycja ułożeniowa 
  • pozycja płaska - ułatwia oddychanie przeponowe (dodatkowo ugięcie kończyn dolnych rozluźnia mięśnie brzucha)
  • na boku  - ułatwia wentylację płuca położonego wyżej
  • półwysoka na plecach lub z pochyleniem do przodu (przy występowaniu silnych duszności)
  • wysoka (Fowlera) - umożliwia lepszą wentylację płuc poprzez swobodne obniżanie się przepony
  •  pozycja Trendelenburga - układa się pacjenta z nogami o 15 stopni wyżej od podłoża, a głową niżej na ok. 10 minut 

Wszystkie ćwiczenia oddechowe wykonujemy do 10 minut, bo może dojść do:
  • hiperwentylacji (przetlenowania)
  • spadku ciśnienia
  • trachycardii
  • zachwiania równowagi kwasowo-zasadowej
  • bólu głowy

Przy problemach pacjenta z oddychaniem pamiętamy o utrzymaniu właściwego mikroklimatu w pokoju, czyli temperaturze nie wyższej niż 22 stopnie C oraz wietrzeniu pomieszczenia w celu zapewnienia dostępu świeżego  powietrza.


Oklepywanie:

 

  • ręce ułożone  w "łódkę",
  • rozpoczynamy w trakcie wdechu,
  • rozpoczynamy od podstawy do szczytu płuc,
  • pomijamy okolice łopatek i kręgosłupa,
  • rozpoczynamy łagodnym oklepywaniem, potem stopniowo zwiększamy siłę,
  • oklepywać można w pozycji siedzącej lub leżącej na boku (u pacjentów wydolnych krążeniowo).

W niektórych przypadkach oddychanie wspomaga się mechanicznie:

Wentylacja nieinwazyjna -  założenie maski na nos lub nos i usta, która połączona jest z aparatem wytwarzającym ciśnienie dodatnie. Maska ułatwia dopływ powietrza do płuc i odciąża mięśnie oddechowe. Przeciwwskazaniem są zaburzenia świadomości oraz duże ilości wydzieliny.


Wentylacja inwazyjna - wprowadzenie plastikowej rurki do tchawicy podłączonej do respiratora.